Derby in Loosduinen
Hoe leuk wil je het in Loosduinen als Loosduins voetballiefhebber hebben als er een lokale derby à la Feyenoord – Ajax op het programma staat? Dan wil je het HEEL leuk hebben. Vandaag stond die derby dus inderdaad op het programma:
S.V. Loosduinen - G.D.A.
Onze overburen hebben er vanaf 14.00 uur vanmiddag alles aan gedaan om er een prachtige voetbalmiddag van te maken, gesteund door hún én onze supporters. 500 man hebben genoten van een spannende voetbalmiddag. De burenstrijd eindigde met een doelpunt voor beide teams met, ik mag het zeggen, een iets sterker G.D.A., dat de vele kansen niet wist om te zetten in meer dan één treffer. En op basis van wederzijdse inzet was 1-1 wellicht een passende uitslag.
Maar is dit zo belangrijk vanmiddag? Ik kom net terug uit Budapest; heb gisteren het Ferencváros Stadion gezien, waar de Grote Puskás ooit furore maakte als éérste Grote Wereldvoetballer, naast Péle. Als kind had ik pure bewondering. Hij ligt begraven in de István Templon; de Stefanskerk: hét symbool van Hongarije. Terug op G.D.A. vanmiddag hoorde ik dat bepaalde “S.V.”- supporters na inmiddels 17 jaar durende vernielingen bij “hun” bezoeken aan G.D.A. nu zelfs bij “hun” thuiswedstrijd óns G.D.A. terrein met een nachtelijk bezoek vereren om de boel te vernielen. Daar is het bestuur van S.V. Loosduinen uiteraard ook ontsteld over: beide clubs hebben immers een uitstekende band.
Ik kan maar weinig over de wedstrijd schrijven, omdat dit vandalisme zó ontzettend wezenloos is. De vernielingen van onze thuiswedstrijd van dit seizoen zijn immers nog steeds zichtbaar. Ik schrijf dit als inmiddels “erkende” columnist: wat ik neerpen staat los van ons bestuur: een columnist opereert in de vrije marge, ongehinderd door conventies en afspraken. Het is weerzinwekkend dat één vrijwilliger bij G.D.A., een 77-jarige man, aanstaande maandag in zijn eentje aan de slag kan om de ellende die enkele jongens die nét de 20 gepasseerd zijn, op te ruimen.
Ja, er was sfeer bij onze overburen. Ja, er is over en weer gestreden. Ja, ik heb meer dan gemiddeld respect voor Tom Vrieling van S.V. Loosduinen, die als karakterman zijn manschappen op sleeptouw nam. Ja, ik baalde van de tegentreffer. Ja, ik had willen genieten van de wedstrijd.
IK KON HET NIET.
Ik heb mijn middag laten vergallen door een paar hersenloze kneuzen die met hun acties denken de S.V. Loosduinen te steunen. Met weemoed denk ik terug aan 17 jaar terug. Onze doelpalen werden met waterverf blauw geverfd en de regen van die zaterdagochtend deed hun acties letterlijk verbleken. Nu moet een 77-jarige vrijwilliger alleen, omdat zijn oude maatjes, vrijwilligers bij G.D.A. zijn overleden, maandag onder andere twee betonbakken gaan verslepen. SCHANDE.
O ja. Er werd gevoetbald. Eindstand 1-1.
Theo van Daalhoff --- columnist G.D.A.
