Respect? Ammehoela in Eindhoven.
PSV – Ajax. Een wanvertoning van Dumfries en Tadic. Als twee dolle stieren wilden zij elkaar na de
wedstrijd te lijf gaan. Deze briesende waanzinnigen werden door hun onderscheidenlijke
teamgenoten met veel moeite tegengehouden.
De scheidsrechter? Deed niets
De KNVB? Die doet niets, zoals altijd.
De pers? Die probeerde de aanleiding te analyseren. Meer niet.
Als nota bene de aanvoerders van de twee grootste voetbalclubs in dit land volkomen uit hun plaat
gaan tegen elkaar, dan is het droevig gesteld met ons vaderlandse voetbal.
En wij maar op onze bescheiden schaal bij GDA ploeteren met het thema Respect, waarvoor we bij GDA een goed
werkende commissie hebben ingesteld. Wij staan qua voetbal door corona stil. De profs mogen wel voetballen, maar zijn zich niet allemaal bewust van hun bevoorrechte status.
Welke boodschap zouden deze “heren” aanvoerders moeten meegeven aan onze (jeugdige) spelers?
Waarom ben ik op verzoek van GDA eigenlijk jaren terug naar een grote landelijke bijeenkomst in
Zeist gegaan, een themabijeenkomst in het kader van RESPECT, bedoeld om geweld op het veld in te
perken? De reiskostenvergoeding van de KNVB heb ik nooit gezien. Zeister Kneuzen.
We zaten met allerlei gelijkgestemden in een zaaltje, verlicht met gezellige Tl-buizen. Zo’n vrolijk
makend hok, in – zoals men dat zo gemoedelijk uitdrukt – de Zeister bossen. Allerlei mensen die dat
geweld helemaal niks vinden. Een “moderator” begeleidde de discussie. Vast een type dat door de
KNVB was ingehuurd tegen een dubbeldik tarief. Op mijn vraag wat er met de aanbevelingen zou
gebeuren, volgde de platitude dat het hier een inventarisatie betrof. En daarvoor ging ik dus naar
ZEIST of all places.
Een zinloze missie. Al dat gezeur op een voetbalveld... Afschuwelijk. Daden stellen.
Zo is mijn voetbalsport gewoon niet meer leuk. Als je wilt tonen dat dit niet kan, geef je Dumfries en
Tadic vier wedstrijden schorsing. Tevens geef je de heren een opdracht mee. Die luidt dat deze
belangrijke aanvoerders samen de jeugdige voetballers in Nederland gaan uitleggen wat er is
gebeurd. En dat ze tegen jonge en oudere (amateur)voetballers uitleggen, dat zij diep door het stof
gaan. Dat zij gaan vertellen dat ze zich diep schamen. En dat zij uit eigen beweging een vet deel van
hun veel te dikke salaris inzetten voor maatschappelijke doeleinden. Bijvoorbeeld voor kinderen die
het niet makkelijk hebben.
Maar dat gebeurt niet. Alles blijft bij het oude. Voetbal is geld. Geld is macht. WK in Qatar;
sjoemelende UEFA-bobo’s; drugsmaffia die clubs opkoopt (Zuid-Europa); Russische maffia die Engelse
clubs opkoopt. Lekker zo laten, FIFA.
En diverse jeugdige voetballertjes die ik als trainer van recreanten, in de rol van scheidsrechter, uit
hun bol zag gaan? Dat heet copycat gedrag. Die zien dat op TV. Denken dat zoiets erbij hoort.
Uiting van frustratie, die gerechtvaardigd wordt door een mislukt iets elders... Ik verafschuw het.
RESPECT. Is gewoon een uitgehold item geworden. Een monster zonder waarde.
Theo van Daalhoff - - - columnist G.D.A.
