Is de storm gaan liggen?

Storm Ciarán teisterde ons landje afgelopen donderdag stevig. Dé hamvraag van deze week is, of de storm – na de pittige nederlaag van vorige week tegen HBS – voor onze dappere voetballertjes ook is gaan liggen en of zij het tij deze week weten te keren. Aan de immer aanwezige trouwe fans (of zijn het toch hooligans? – zie foto) en hun tomeloze aanmoedigingen zal het niet liggen, toch?!

In het 1^e kwart werd pijnlijk snel duidelijk dat de wind helaas nog niet was gaan liggen. Onze vrienden van JO11-1 kregen er maar liefst 5 om de oren, variërend van een solo van een watervlug mannetje tot een prachtig afstandsschot en een heuse counter. Kwamen we er dan helemaal niet aan te pas? Nee, eerlijk gezegd niet. We renden met z’n allen achter de bal aan, vergaten te voetballen & te communiceren en benutten de breedte van het veld nauwelijks. Waarschijnlijk waren we stiekem behoorlijk onder de indruk van het aantal snelle tegendoelpunten. Deze schrijver denkt hier een mentaal “dingetje” te bespeuren bij onze wanna-be profs.

Enfin, met goede moed en 2 wissels het 2^e kwart in. En krijg nou wat, mede dankzij het doorzettingsvermogen en de ik-geef-echt-niet-op mentaliteit van Evanna begon het te lopen. Na een knappe doelpoging van Alén, was het Evanna zelf die – na een lekkere assist van Alén - de bal met een mooi schot in het net van de tegenstander deed belanden: 5-1. Bam, die zit! Kort erna pakte spits Ollie (Oliver) zijn goal mee en bracht de stand daarmee op 5-2; ajeto! Helaas wist ESDO er in hetzelfde kwart ook nog 2 te maken, waardoor de ruststand op 7-2 kwam. Helaas waren we qua stand niks opgeschoten, maar door de eigen doelpunten stroomde hoop weer door de aderen van onze spelers en veerden zij mentaal weer (wat) op.

Al snel na de rust scoorde Evanna wéér; deze keer met een uitgekiende, wat “wiebelige” lob na een weergaloze solo actie: 7-3. Het 3^e kwart kenmerkte zich verder door een paar knappe reddingen van Jason en een toch enigszins dubieus afgekeurd doelpunt van Tommy. Ook werden onze aanvallers een aantal keer in stelling gebracht door passes van Matthijs vanaf het middenveld.

Aan het begin van het 4^e kwart was de tegenstander een aantal keren angstvallig dicht bij weer een doelpunt, maar gelukkig kon dit door miraculeuze reddingen van met name Tobias worden verijdeld. Toch bleek dit niet voldoende, want ESDO scoorde alsnog de 8-3, waarna Luay met een fraai afstandsschot de stand op 8-4 bracht. Daarna scoorde de tegenstander nog 2x en brachten de eindstand daarmee op 10-4. Onze coaches waren er inmiddels in toenemende mate stilletjes van geworden, terwijl de “hooligans” langs de lijn (inclusief de auteur in kwestie) zich herhaaldelijk mompelend gedroegen als Waldorf en Statler van de Muppet Show; hilarisch!

Ook de afsluitende penaltyreeks bleek een glimlach op het gezicht van de supporters teweeg te brengen. Zo sprak ons aller dr. Bas, die zich langs de lijn normaliter niet of nauwelijks laat horen, van “het mooiste schot van de wedstrijd”, toen Alén de penalty loepzuiver benutte. Verder was het opvallend dat de keeper van ESDO toch echt niet van lopen leek te houden (“het lijkt wel een antilope(n), riep één van onze “hooligans”), resulterend in weer een lachsalvo langs de lijn. Toen viel ineens op dat een deel van onze spelers z’n jas al aan had; ook Josi-Jas :-) (zie foto). En de tegenstanders? Die waren vreemd genoeg al één voor één vertrokken nadat zij hun penalty hadden genomen, waarbij Jason overigens de meeste wist te stoppen. Laten we zeggen dat het koud en vochtig was.

CU next week!