Theo's Column - Toon `EI B.V.` Peters overleden

7 juni 2019 8:45

Het karretje staat eenzaam op het achterpad. Het markante karretje van TOON `EI B.V.` Toon Peters is gisteren op 89-jarige leeftijd overleden. Toon heeft zich decennialang ingespannen voor G.D.A. Toon was een markante verschijning op onze club, in het dorp Loosduinen en in Den Haag. Toon was een selfmade man. Een kerel met ware clubliefde voor G.D.A. en alom gewaardeerd. De club is hem veel dank verschuldigd. Dat geldt ook voor mij: deze prettige verschijning is jarenlang mijn leider geweest in één van de cultelftallen van G.D.A.

In Loosduinen was Toon een opvallende verschijning. Met dat gespierde lichaam op die fiets, het roemruchte karretje erachter gemonteerd, bracht Toon eieren rond. Zelfs in Den Haag, waar hij op vrijdag vanaf 16.00 een pauze ingelaste bij het café De Oude Tol op de achtsprong aan de Loosduinseweg. Dan was dus de Loosduinse grens gepasseerd en kon het gebeuren, dat Toon zich de tijd gunde om het gele vocht aan een nadere bestudering te onderwerpen. Heel veel Loosduiners kennen ‘onze’ Toon Peters. Hij had veel fans, die hem onderweg altijd hartelijk begroetten als hij zijn waren aan de man bracht.

Een fraai dorps gezicht, een man van stavast, die zich door niets en niemand liet vertellen hoe je het leven moest inrichten. Dat regelde Toon gewoon zelf wel. Adviezen had hij niet nodig. Toon woonde midden in de Loosduinse Zeeheldenbuurt, nu Tuinenbuurt. Hij interpreteerde de ‘woonfunctie’ van die buurt met ruime blik. Naast kippen hield hij ook schapen en er liep zelfs één schaap in zijn woonkamer rond. Toon was wars van regeltjes en bureaucratie. Verre van een burgermannetje. Hij liet zich ook nergens op voorstaan. Authentieke man, bescheiden en kende iedereen op G.D.A. bij naam. Zelfs toen enkele oud-ploeggenoten van ons elftal hem vorig jaar naar G.D.A. haalden, kwamen namen en enkele gebeurtenissen naar boven. Het ging de laatste jaren moeizamer met Toon. De leeftijd en daarmee samenhangende beperkingen wist hij te aanvaarden en toen de ploeggenoten mooie bierpakketten hadden overhandigd, die hij in het Verzorgingshuis Houthaghe verder moest uitpakken, zag je die glunderende grijns weer.

Ik zie een krantenartikel van 35 jaar geleden. Toon is leider van G.D.A.-5. Er zijn twee verjaardagen te vieren, dus Toon sleept twee kratten bier naar de kleedkamer. Op het fraaie, zonovergoten, Madestein staat “Het Vijfde” in de schijnwerpers.

Toon is jarenlang mijn leider geweest. Vond tactische besprekingen onzin. Had niets met looplijnen, diep gaan, terugzakken of breed gaan. Ook met de punt in de aanval vond hij geblaat van lui die interessant lopen doen. Toon deed het heel anders dan enkele andere trainers die ik had. Die benaderden het spelletje alsof het om wiskundige complicaties ging.

Ik ben dankbaar dat ik onder die heerlijke vrijdenker heb mogen voetballen. Toon, je bent en blijft mijn ongecompliceerde held. Dat geldt ook voor vele andere G.D.A.-leden, voor wie jij zoveel hebt mogen betekenen.

Je karretje staat in het collectieve Loosduinse geheugen gegrift en nu dat vertrouwde karretje niet langer op de Loosduinse wegen zal rijden, doet pijn in het hart.