Spelers die hun leven lang aan GDA verbonden zijn, vertrekken. Fleertje, onze verdienstelijke rechtsback van vandaag, behorende tot de gerespecteerde familie Brehler, blijft. Diehard GDA-er. We gaan door. Met z’n allen, op zaterdag. We gaan door met het versterken van “de zaterdag”; het behouden en aantrekken van echte GDA-ers. Daarbij gaat het om clubliefde; niet om geld, dat het amateurvoetbal ten gronde richt. We laten ons ook niet leiden door de zwalkende KNVB, die ineens terugkomt op de beslissing om de 3e en 4e Klasse zondag op te heffen. Een gotspe van stropdassen, die de maatschappelijke impact niet begrepen hebben. Het terugdraaien van die beslissing zegt wat over ruggengraat. Ga lekker door met beppen in de bossen van Zeist; wij trekken bij GDA ons eigen versterkingsplan. Kijk naar de prachtige prestaties van de jeugd; zelfs die van mijn eigen achterneef Levi (JO 8 --- die scoren tot levensmotto heeft verheven), die straks door Feyenoord zal worden bespied (Goos, wel gratis kaartjes hè?). Staat er straks een regenjas uit Rotterdam te spieden naar mijn achterneef. Vind ik eigenlijk niks. Die moet namelijk óók bij GDA blijven met zijn trouwe GDA-vader met kaderpotentieel Jeroen van Holstein.
Maar op zondag gaan we toch ook door met voetballen. Het Derde Elftal is ineens in een isolement geraakt, omdat er (nog) geen andere elftallen zijn op zondag. Dus wordt het DERDE ineens het EERSTE. Dat betekent, dat Toine Daniels, clubknuffelbeest en pitbull, na 15 jaren in de schaduw te hebben gevoetbald, opnieuw in de selectie zit. Sterker nog: in Het Eerste. Toine zal Toine niet zijn als hij vandaag niet aan elftalleider Henk Oosterwijk de vraag zou hebben gesteld, of er in de winter een trainingskamp wordt belegd voor dit elftal in Gran Canaria. Ik voorzie grote dingen met Ons Derde: een zomertrainingskamp in Siberië; hardheidstrainingen in de Grand Canyon; bergbeklimmen – en dan niet een flauw heuveltje in de Ardennen, maar gewoon de Himalaya en winterse triatlonexercities in Noorwegen. Toine en zijn team zijn diehard GDA-ers, die deze klusjes zonder moeite aankunnen. En slapen in een tentje bij min twintig graden Celsius? Hoort erbij. Zeuren komt niet voor in de vocabulaire van Het Nieuwe Eerste. De daaropvolgende praatsessies in de bestuurskamer duren maximaal vijf minuten: dit team is immer van “poetsen, niet lullen”. De nieuwe zondagsbeleving zal zich ook doen gelden aan de bar, omdat dit cultelftal met gelouterde spelers met een GDA-hart, genoeg publiek zal trekken. Daarnaast ook nieuwe recreatie elftallen.
Dit schrijf ik vanuit de optiek van één van mijn docenten, die de vraag opwierp: “Redeneer niet vanuit wat je niet hebt, maar vanuit datgene wat je wel hebt”. Inderdaad: het glas niet half leeg, maar half vol. En dan ben ik blij met alle GDA-ers die ook vanuit een maatschappelijke visie kijken naar de toekomst van GDA. Ik schiet tekort met het noemen van namen. Mensen zoals Wesley van Maren en Wil Aan de Wiel bieden inspiratie. Verfrissende ideeën, die zich niet direct vertalen naar een hoge klassering van selectieteams, maar die mensen op de langere termijn de weg doen vinden naar Madestein. Maar ook ons bestuur, dat netwerken creëert met instanties in ons omringende buurten. Zoals het aanbieden van ruimte voor de sportdag van een school, volgende week. En onze vrijwilligers staan dan opnieuw klaar. Dat is clubliefde. Om trots op te zijn. GDA blijft de zon zien.
Theo van Daalhoff --- columnist GDA
