Naast zijn loopbaan als actief voetballer was George al snel functioneel als jeugdleider bij de jongste jeugd waarin zoon Che zijn imposante loopbaan startte. Voor George was het heel normaal en logisch om deze taak op zich te nemen. George ging het niet alleen om zoon Che, maar hij vond het gewoon leuk om betrokken te blijven bij de ontwikkeling van jonge gasten. Toen Che in de selectieteams uitkwam en de begeleiding deels bij betaalde jeugdtrainers en ‘geselecteerde’ leiders in handen kwam, deed hij makkelijk een stapje terug en volgde het geheel ‘op afstand’. Vaders als leider in het (jeugd-)voetbal is in de regel niet altijd een goede combinatie, maar George vormde daarop zeker een positieve uitzondering. Daarnaast was Che ook niet bepaald het type dat ‘bescherming’ van zijn vader nodig had. George stond altijd voor zijn jongens klaar: op en rond het veld, maar ook daarbuiten. Problemen waren er om op te lossen en George zorgde voor een goede sfeer. Dergelijke leiders zijn dun gezaaid en daarom was het ook logisch dat George ook jarenlang leider van ons vlaggenschip op de zondag was. Spelers in de selectie vonden zijn aanwezigheid en benadering prettig. Onder zijn leiderschap, die grotendeels samenviel met de mooie voetbalcarriere van zoon Che, beleefde GDA mooie en succesvolle jaren. Naast het sportieve succes, dat vaak alleen ontstaat indien de sfeer goed is, heerste er ook binnen de vereniging een grote betrokkenheid bij het 1e zondag-elftal. GDA trok uit en thuis veel ‘eigen’ publiek en spelers van buitenaf wilde graag bij GDA spelen: niet vanwege het geboden geld (doet GDA niet!), maar vanwege de sfeer en entourage.
Naast het voetbal was George natuurlijk ook, met vele anderen, actief en enthousiast lid van de onderhoudscommissie. In al die jaren heeft hij menig uurtje als vrijwilliger aan de bouw en het onderhoud van ons GDA-complex besteed. Daarbij was vrijwel niets hem te veel en op de meest ongelukkige momenten was hij paraat om een probleempje, b.v. met de verwarming, op te lossen.
Ook tijdens de laatste jaren en na het beeindigen van Che’s carriere bleven George met zijn vrouw Ilja trouwe supporters van ons 1e zondagelftal: ook in de mindere periode. Zij behoorden tot het einde van ons standaard elftal in de zondagcompetitie uit en thuis tot de meest trouwe supporters.
Ook na het voetballen in de kantine waren George en Ilja ‘gezelligheidsdieren’: altijd even een drankje uitdelen en krijgen. Gelukkig waren zij daarin niet de enigen. Zijn verjaardag in oktober werd meestal groots gevierd: ja, een feestje organiseren, liefs met lekkere ‘oude’ muziek, kon je wel aan hem overlaten. Zijn verhalen over de wilde jeugdjaren – de roerige jaren ’60 – werkten aanstekelijk. Hij kon daar heerlijk van genieten. Op de kaart stond het ook, maar George droeg vaak van die modieuze, speciale schoenen!
Wat een mooi en positief beeld van een geweldige GDA’er! Met dit memoriam proberen wij ook de jongere GDA-leden te informeren en hopelijk ook te betrekken bij de geschiedenis van onze vereniging en de mensen die de afgelopen decennia het fundament van onze vereniging vormden: George behoort daar zeker bij! Wij wensen Ilja, Marcha en Che veel sterkte en hopen dat zij GDA blijven bezoeken. George, bedankt voor al die fijne jaren die we met jou mochten beleven!
(Ook) namens het GDA-bestuur,
Gijsbert Bergenhenegouwen,
Loosduinen, 19 mei 2021
