Winterleed op GDA
Getuige de foto’s van vanmiddag was het goed toeven op Madestein, vanmiddag. Nostalgische gevoelens brachten mij terug naar 2012: die fabuleuze GDA-schaatstocht. GDA was in de winter zeer actief buiten het voetbalgebied. De GDA-traditie van de schaatstocht heen en weer naar Vlaardingen is vooral in het geheugen van senior-leden en andere GDA-aanhangers gegrift.
Door Jan Kortekaas, “korte” is bij ons heel logisch verminderd in bijnamen en afkortingen.
Jan Kortekaas heet gewoon “KAAS” bij ons, op GDA. Jantje beschikte over een platte kar. Daarop werden wij naar “De Wen” vervoerd. Loosduiners hebben niet veel woorden nodig. “De Wennetjessloot” heeft bij ons gewoon “De Wen”. Jan haalde ons na de tocht gewoon op. Op die fantastische platte kar, die niet aan verkeerseisen kon voldoen. Was ook niet nodig. Het politiecorps kneep de ogen dicht en jong en oud ging naar De Wen en werd later door “KAAS” opgehaald.
Dit grote organisatietalent van GDA is wellicht niet meer. Corona helpt ook al niet mee en het is een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat overmorgen de dooi intreedt. Die ongelofelijke harmonieuze schaatstochten, die veel betekend hebben voor de clubbinding, zouden zo maar eens tot het verleden kunnen behoren. Ik vertrouw op Friese deskundigen, die een volgende winter als kansrijk beschouwen voor een toertocht.
Vanmiddag, op een bankje aan “De Wen” heb ik foto’s geschoten. Eén richting “Poelek”. Als je goed kijkt, zie je links van de zon de Kathedraal van het Westland. En zuidwaarts een glimp van “De Wen”, met strak zwart ijs, van – naar men beweerde – slechts 4 centimeter ijs.
Dat wordt dus geen tocht met de noren.Mijn hockeyschaatsen, meer dan 50 jaar oud, heb ik zojuist geslepen en gepoetst. Misschien morgen een tochtje in Meer en Bos. Maar of dat doorgaat? Mijn vriend vraagt of in zijn zoon in de namiddag wil helpen met een proefwerk Frans. Dát heb je, als je vroeger goed opgelet hebt op school. Hopelijk kan “De Wen” zaterdag wél, met noren.
Ik mis het, het GDA-gevoel, Mr. GDA, onze helaas overleden eigen ijsmeester, Piet van der Lans. Ik heb daar eerder columns aan gewijd. De stoïcijnse blik van “De Meester” bij informatie over de kans op De Tocht Der Tochten, die van GDA. Zelfs de Elfstedentocht verbleekte bij dé wintergebeurtenis op GDA. De laatste foto is een blik op de ingang, deels het hoofdveld, van GDA. Sneeuw, wit, verlaten. Stilte, verlatenheid, desolaat. Met de vraag wat het perspectief is …..
Metafoor voor de huidige tijd waarin we leven. Desondanks is het een mooi beeld. De herinnering is vervat in ons collectieve geheugen; de plekken zijn er nog. Hopen op een betere toekomst waarin wij samen weer voetbalplezier mogen beleven vanuit één gedachte: “Wij zijn GDA”. En dát gaat nooit verloren.
Wie weet komt die schaatstocht er ook nog een keer ……
Theo van Daalhoff - - - columnist GDA
